Moja historia.

Wszystko zaczęło się, gdy miałam 14 lat. Bardzo wtedy siebie nie lubiłam. Miałam trądzik i sądziłam, że poszerzające się biodra to bez wątpienia obrastający mnie tłuszcz, a nie efekt tego, że dorastam. Oczywiście chciałam za wszelką cenę temu zapobiec, więc zaczęłam przeszukiwać internet w poszukiwaniu diety cud. Wtedy natknęłam się na ruch PRO-ANA. Reszty możecie się domyślić. Zapomniałam o całym świecie i oddałam się dążeniu do perfekcji. Nad moim łóżkiem zawisł dumny napis "Quod me nutrit, me destruit", ramę lusta zdobiły zdjęcia wysokich, perfekcyjnych modelek, a w pamiętniku codziennie wspominałam o motylkach. Dieta baletnicy, dieta kolorów tęczy, a w najgorszych wypadkach woda-jabłko-gumy i przesypianie przynajmniej 2 posiłków- to jeżeli chodzi o jedzenie. Do tego oczywiście ćwiczenia- tyle, żeby spalić kalorie, które zjadłam. Nie więcej, nie mniej. Ta udręka trwała, z przerwami, w których objadałam się czym popadnie, 2 lata. Straciłam wtedy +/- 7 kg, garść włosów, mocne paznokcie i błysk w oczach. Całe szczęście w porę się ocknęłam- nad kiblem, ze szczoteczką do zębów w ręce, wiadomo w jakim celu, ALE ocknęłam się.

Kolejne lata jakoś mijały. Wiosną zazwyczaj trochę biegałam, czasami nie jadłam kolacji, robiłam tygodniowe detoksy, kilkudniowe diety, jednorazowe wyjścia na basen i siłownię. Nie byłam w niczym konsekwentna- jak mi coś przyszło do głowy, to realizowałam to. Resztę czasu beztrosko trwoniłam na imprezy, alkohol, nieregularny sen, zakuwanie po nocach i śmieciowe jedzenie. Wróciło stracone 7 kg i... dodatkowe 2. Czułam się bezsilna- twierdziłam, że już zawsze będę wyglądać przeciętnie- bliżej gorzej, niż lepiej, nie będę dobrze czuła się w sowim ciele, nie mam już o co walczyć, nie spotkam na swojej drodze nikogo i niczego dobrego.

I tak do końca liceum. Raz lepiej, raz gorzej. Przełomowy moment nastąpił, gdy się zakochałam. Całe szczęście ze wzajemnością. To był pierwszy raz od 5 lat, kiedy siebie zaakceptowałam. Skoro ktoś inny pokochał mnie całą, taka jaka jestem, to dlaczego ja nie miałabym zrobić tego samego? Wtedy znów uwierzyłam w siebie, nabrałam sił i motywacji do działania, ćwiczeń, nauki. Chcę się podobać sobie, czuć się dobrze, pozostać atrakcyjna w oczach mojego mężczyzny, zachować zdrowy i młody wygląd. Przede wszystkim wynagrodzić mojemu ciału to wszystko, co przeszło, a na co nigdy nie zasługiwało. To nie ma być jednorazowa dieta, a styl życia. Dopiero co tego zasmakowałam i czuję się świetnie. Chcę się tak czuć już cały czas!